Na de geboorte van mijn jongste was ik voornamelijk op mijn kinderen gericht en op de praktische zaken rondom de zorg voor hen. In mijn relatie met mijn toenmalige man investeerde ik niet veel.
‘s Avonds zat ik in ‘slonskleren’ op de bank en deelde weinig meer met mijn man over wat ik meemaakte. Ik dacht dat hij dat toch niet interessant vond. Of beter gezegd: ik dacht dat hij mij niet meer interessant vond.
Eigenlijk was het hartverscheurend. Maar mijn (diepere) gevoelens over onze relatie drukte ik weg. Ik was er te moe voor en had er geen zin in. Mijn man zat vooral boven op de computer en raakte steeds meer op zichzelf gericht.